ای که از ناوک مـــــژگان تـــــو دلــــها لــــرزید غنــــچه ی گـــل به تمــــنای نگــاهـت خندید
چـونـکه از لعــل لــــبان تـــو چشـــــیدم گفتم کاش می گشت شبی بوسه ی لعلت تمدید !
زنـــدگی با عشــــق راحـــت مـی شـــود بی تـــو این دنــــیا قـــیامــت مـی شـــود
بـی تـــــو بـــــودن درد بــی درمـــان بـُــود کـی بــرایــــــم درد عــــادت مـی شــــود ؟
آغـــوش دلــبر :
لـبهای لعل دلــبر سرچشـمه ی حیات است شیرینی لبانش چون شهد و چون نبات است
در بحــــر مشــکلات و غـــــم ها فــــتادم اما آغــوش گرم دلـــبر چـون کشـتی نجات است !
چشم شـهلای تو دريا كه نه اقيانوس است روی تـو در دل شب های سيه فانوس است
مبتـلا گشته دلـم بر مـرض عشــق و جـنون مرهم اين دل ديوانه ی مـن يک بوسـه است !
چــون زلــــف ســـیه که بر بناگـوش تـو بود ســر بـر ســر هـم نهـاده بـر دوش تــو بود
این عاشـــق دلـــــباخــته ی "بیــدل" هــم چـون صـید و غلام حـلقه در گـوش تــو بود !
در مــــــيکده جـــــامِ باده ای دیـــــدم دوش گفتــــم که چـرا نشـسته ای زار و خمـوش
بر چهــره ی مــن نگـاهی انداخــت و گفـت کـو باده خـــور و باده خــــر و باده فـــروش !
به کامـــم با لــــب نوشــــت عســــل کن تمـــــام حـــــــرف هایــــــم را غـــــزل کن
بســــوزان قلـــــب مــــن را در تب خـــــود مـــــرا در عاشــــقی ضــــرب المـــثل کن !
چـــو مــرغــم مــن که بال و پــــر نــــدارم مــــن آن نــارم کـه خـاکســــــتر نــــدارم
بـه درگــاه خــــــدای لطـــــف و احـــسان تمـــــــــنایی بـه جـــــــز دلــــــبر نــــدارم !
سـعدی و حافــظ و فـردوسی و مـولانا شد هـر کسی شاعـر چشمان تو ای زیــبا شد
بیت بیت از لـــب تو شــعر و غـزل می گویم تا که شـاید دل مــن در دل پاکـت جـا شد !
در چشـــم هایم چشــم هایت قــاب گردید "بیـــــــدل" بــــرای دیــــدنت بی تاب گردید
روی تـــو را بوســـید و بعدش تــوبـه ای کرد از تــــوبــه ی بی جای خــــود تـــواب گردید !
ای که در خــرمن دل آتش و نار و شـــرری در دلــــم دلـــــبری اما ز دلــــم بی خــبری
ای که با عشــــوه و با ناز ز مـــن دل بردی به دلــــــم غمــــزه کن و نیــم نگاه و نظری !
از دوری چشــــــم یار شـــــــبگرد شـــدم اهــل غـــــم و آه و غصـــه و درد شـــدم
پشــتم ز فـراق چشـم مسـتش خم شد من زیر فـــشار عاشـــقی مــــرد شــدم !
عاشــــق بیـــــدل ســـراپا گــوش توســت مســــت از پیـــــمانه ی چـاووش توســت
جــــنت و رضـــــوان نمی خــــواهـد بـــدان جــــنت و رضــــــوان او آغــــــوش توســت !
غــــير شــــهيد :
همچو مرغی ز سراپرده ی جان هوش پرید صــد زلــیخا به هــوای لـــب تــو جامه درید
آنکه از تیر غــــمت مـــرد ، مخـوانش مـرده که به محـــشر نبود جایگهش غـیر شـهید !
عشـــــق تـــو :
هان عشــق تـــو در وادی مســتانـم کرد از بـاده زنــان و مـی پرســـــتانم کــــــرد
بــودم به خـــــداوندی چشمـــت کافــــــر یک غمــزه ی چشـم تـو مسـلمانم کـرد !
مثــــل هـــــــم :
مـــن مـــرغ چـمانــم و تــــو مــــرغ چمـنی مـن خـرقه به تن ، تو جامه اطلس به تنی
بين مـــن و تـــو چـه فــــرق باشــد فــــردا مـن مـثل تـوام ، تـو هــم يقـين مـثل منی !
عشـــق تـــو :
پيچــش زلـــــف ســياه تـــو به بندم بنمـود غـــم هجــران و فـــراق تــــو گـزندم بنمـود
بی غــم عشـق تــو ای يار به خاک افتادم عشــــق تـــو آمــد و از خاک بلـندم بنمـود !
ای كــاش :
ای كـــاش تــــــو را نشـــــانه می كــردم ديـــــــدار تـــــــــو را بهــــــانه می كـردم
گيســوی كمــند و زلـــف و مــويت را مـن با عشــــــق تمـــــام شـــانه می كــردم !
روی چـون مــاه تـو را در دل شــب می خواهم رمــضان است دلا بوســه ز لــب می خواهم
خوردن نان و رطـب در رمـضان مسـتحب است بهــر افـــطار ز لبـــــهات رطـــب می خواهم !
دلا گـــــر بنــوشی تــــو از جــام عشــــق چـو صـيدی شـوی بسـته در دام عشــق
تـــو خـواهی شــد ای جان فــنا در رهـش كه جــز بی دلی نيسـت فــرجام عشــق !
درگــير ســــجع و قــافـــيه و اســــتعاره ام مــــن آســــمان و تــويی تـــو ســـــتاره ام
آتشـــفشان شـــده قلـــبم ز عشـــق تــو آری زبانه می كشـد هــر ســو شــراره ام !
چشــــمان تــو :
ناز چشــــمان فريــبای تـــو ايـن دل را بـرد آتش عشـق تو اين خرمن و حاصل را بـرد
در گـــذر از ره و از كـــوچــه ی تـنهايی دل چشــم عـيار تو اين توشه و محمـل را برد !
شهـد مشهود لبت مسـت و خرابم بنمود ساقی مــيكده ی عشـــق خـطابم بنمود
بوسه ای از لب لعل تو چشـيدم ، ساقی به گنــــهكاری آن بوســـه عــــذابم بنمود .
از روز اول حاجـــــــتی ديـــــــرينه دارم قلبی به دور از كــينه چون آيينه دارم
از روز اول با تمـــامـــــــی وجـــــــــودم عشـــق تــو را تنها درون سـينه دارم .
شـــبی با عشــق می آيــم ســـراغت گــذر خــواهم نمـــود از كــوی و باغــت
به دل آتش فـــــــروزان كـــرده ای تـــو مـــــرا ســـوزانده آن لـــب های داغــت .
به گـــرد شمــــــع تـــو پــروانه گشـــتم خـــــمار و مســـــت از پيــمانه گشـــتم
از آن روزی كـه چشـــــمانم تـــو را ديــد چــو مجــنون عاشــق و ديوانه گشـــتم .
افســـــونگر :
دل برده ای از اين دل مــن افســــــونگر با عشــــوه و ناز گشـــته ای تـو دلــــبر
دل برده ای از من ، تو خـودت می دانی پس ناز نكـــــن ، نكـــــن دلـــــم را پـرپـر !
تــو جان منی و جان به جانـــت بســتم دل را به دو ابـــروی كـــمانت بســتم
از لعــــــل شكـــرخای تــو می می بارد مــن جام لـــــبم را به لــبانت بســتم .
بوســـه که پیـــغام نمی شود عزیز دل من دل بی رخــت آرام نمی شود عزیز دل من
بین تــو که دلــــم هنـوز هم وحشـــــیست بی لعل لــبت رام نمی شود عزیز دل من !
از هــــندسه و رياضـی و جـــــبر بگـــو از جـــنگل و رود و دره و ابـــــر بگـــو
از دوری و از فــــــراق و هـــــجران نگار از راه وصــــــال يار و از صــــبر بگـــو .
شعر های عاشقانه