فــــبها

بوسه ی گل :

روی لبت بوسه ی گل کاشتم                        منتظر لحظه ی برداشتم

مست شده زار شده بی دلم            زان همه عشقی که به تو داشتم

آن علم عشق تو را ای عزیز                         روی سر کوه دل افراشتم

با نظری بر رخ زیبای تو                           هر دو جهان را چو تو پنداشتم

آب بشد برف لبانم عزیز                            چون به لب لعل تو بگذاشتم .