فــــبها

دلبر من :

خواهم بنگارم ز لب لعل نگارم                         من بی لب لعلش به خدا تاب ندارم

بی تاب منم من ز فراق لب لعلش                      صیاد بود دلبر و من همچو شکارم

من فصل خزانم که ندارم گل و برگی                    گردیده ولی دلبر من باغ و بهارم

بیمار شده قلب من از دوری رویش                      لبهاش بود مرهم قلب و دل زارم

چشمان سیاهش که زذه طعنه به آهو             از خانه ی دل برده دگر صبر و قرارم

غمدیده و افسرده منم تا نتوانم                             لب روی لب دلبر و دلدار گذارم

با غصه و اندوه غم هجر بسازم                                تا دلبر من باز بیاید به کنارم .