غزل عاشقانه
تویی شمع و منم پروانه ای زار گشتم اسیر دام تو صیاد قهار
این دل طبیب قلب های خسته می بود اما خودش با عشق تو گردید بیمار
با عشوه و با ناز تو دل بردی از من حالا کمی از عشوه هایت دست بردار
من چون درختی خشک اما استوارم عشق تو می سوزد مرا ای آتش و نار
من همچو صیدم که به پایم کرده ای بند آزاد کن من را و یا کم کن تو آزار
از روز اول بوده ای شیرین قلبم فرهادم و آن بیستونم می زند جار
من می کنم گر تو بخواهی جان فدایت هستی برای قلب من تنها تو دلدار
دنیا پر از معشوقه های رنگ رنگ است اما برای قلب من تنها تویی یار
فرهاد و مجنون خسرو و رامین شکستند زیرا که دنیا رفت با آنها به پیکار
اما اگر دنیا سر پیکار دارد من می کنم بر چشم ناپاکش دوصد خار
گر تو بخواهی می روم من ای دوست چون منصور بر دار
با من بگو زیبای من تا که بدانم کی می رسد هنگام وصل و روز دیدار
ای دل اگر رفتی و روی او بدیدی تا روز وصلش تو کمی خود را نگه دار ... !
شعر های عاشقانه