غزل عاشقانه
با عشــــق تو از هـــــر دو جــــهان جام گــرفتم
با وصـــــــل تــــــو ای دلـــــــــبرم آرام گــــرفتم
بی خود شدم از شعشعه ی مستی همان روز
آن روز كـــه از لعــــــــل لـــــــــبت وام گــــرفتم
من صــــيدم و خوشــــــنود كه در دام اســـيرم
با عشــــق ، در آغـــــوش هــمان دام گـــرفتم
مـــــن روزه ی خـــــود با لـــــــب تــــو باز نمودم
آن لــــــعل لــــــــبت را پی اطـــــعام گـــــرفتم
زلـــفين ســــياه تــو مــــــرا خــــرقه ی تن بــود
در كــعبه ی دل زلـــــــف به احـــــرام گــــرفتم
اســب هوســم ســـركـش و افسارشـــكن بود
در بيشه ی چشــــم تـــو مـــن او رام گـــرفتم
بی حــــــرمـــــت و بی چـــــــيزتــرين آدم دنيــا
بودم ، ولی از چشــــم تــــو اكــــــرام گـــرفتم
انــدر در مــــيخانه ی چشـــمان تــــو ســـــاقی
یـــــــک باده ی ناب از ره انعــــــــــام گــــرفتم
سرمسـت ترين عاشــق و شـيدا شــــدم آنروز
آنـــــــروز كه از روی تـــــــو پيغـــــــام گــــرفتم
گـمنام ترين شــــاعـــر عاشــــق شـــــده بودم
با شـــــــعر بـــــرای تـــــــو ولی نام گـــــرفتم !
( اين يكی از اشعار و غـزلهای مورد عـلاقه منه )
شعر های عاشقانه